आंबा पुराण:

आंबा पुराण: आला आंब्याचा सिझन आला!! आंब्याचा सिझन सुरू झाला की आम्हा कोकणातील लोकांची तोंडीलावण्याची चिंता मिटते. आंबा तिखट आणि गोड दोन्ही चवींशी अगदी प्रेमाने मिसळून जातो... अगदी कोकणी माणसासारखा! कैऱ्या यायला लागल्या की लोणचं, कांदा कैरीची चटणी, टक्कु, रायते, कोयाडे, मुरांबा, आंबे डाळ, उकडांबा: .... https://minalmangesh.blogspot.in/2017/11/blog-post_93.html (कोयाडे)
काय करू आणि काय नाही असं होऊन जातं अगदी!
https://minalmangesh.blogspot.in/2017/11/blog-post_41.html (उकडांबा) उन्हाळ्यात येणाऱ्या पाहुण्यांना स्वागतासाठी पन्ह तयार होऊ लागते, तोवर हळूहळू आंबा केशरी रंग धारण करायला लागतो. मग तर रोज शाही थाट अर्थात आमरस पोळी! पायरी आंब्याचा रस म्हणजे अहाहा! हापूस आंबा तर राजाच, गार दुधात थोड्या फोडी आणि रस मिसळला की वेगळं पक्वान्न झालं! https://minalmangesh.blogspot.in/2017/04/blog-post_30.html आईस्क्रीम चा तर प्रोग्रॅम असती आमच्याकडे, आईस्क्रीम पॉट वर घरच्याघरी प्रत्येकाने फिरवून फिरवून, बाजूला खडे मीठ आणि बर्फ टाकून तयार झालेलं आईस्क्रीम जीभ जड होईपर्यंत खायचं, अगदी डिश मोजत मोजत! आणि आंब्याला पुडिंग, केक याचंही वावडं नाही... उगाच म्हणाल हा गावठी आंबा याला काय कळतंय यातलं? पण इथेही कोकणी माणसासारखा कुठेही चपखल बसतो आंबा! https://minalmangesh.blogspot.in/2017/05/blog-post_19.html आम्हा सुगरणींना तर पर्वणीच असते या दिवसात! आंब्याचे साट, आटवलेला रस, आंबोशी, आमचूर अशी साठवणीची कामं ही सुरू असतात. तरी कोणी पाहुणे आले तर की सांदण, आंब्याची कढी, आंब्याचा शिरा, केला जातोच! अगदी परसातील नारळ काढले तरी चटणी जरा कैरी टाक गं.. हे सहज होतं!
जाती तरी किती.. हापुस, पायरी, भोपळी, आंबी, तोतापुरी, मालगीस, रायवळ, पावशी... नुसत्या रायवळचे किती प्रकार... एखादा विचित्र वासाचा रायवळ बाजारात सहज खपतो... पण आमच्याकडची गुरं सुद्धा त्याला तोंड नाही लावत!
बाकी कैरीचं लोणचं कितीही करा पण बेगमीच्या लोणच्याला उतरवून काढलेला हापुसच हवा!... किती बोलू पण आता वेळ नाहीय... पन्ह्या साठी कैऱ्या शिजवल्यात